Και ήταν μια μέρα, στην αρχή του εαρινού εξαμήνου, όπου η Κα Παναγιωταρέα, διδάσκουσα του μαθήματος " Τηλεοπτική Δημοσιογραφία" , μας είπε : " Θα κάνουμε ένα blog, στο οποίο θα σχολιάζουμε την καθημερινότητα.. Θα σχολιάζουμε τις εφημερίδες, τα δελτία ειδήσεων, τα blogs, τα sites, τα bbc και cnn.. Θα βγαίνετε στον δρόμο και θα κάνετε αληθινό ρεπορτάζ, για τα θέματα της πόλης... Και ήρθε σχεδόν το τέλος του εξαμήνου, και η ίδια μας ανέφερε : " Θα βγάλουμε ένα δελτίο ειδήσεων..Από τη Θεσσαλονίκη για τη Θεσσαλονίκη.. Από τους φοιτητές, για όλους..."

Και ξεκινήσαμε όλοι, να ψάχνουμε, να μαθαίνουμε, να τραβάμε πλάνα, να μοντάρουμε, να κάνουμε τα κείμενα, να τα διορθώνουμε, να τα αλλάζουμε όλα, να σβήνουμε τις γνώσεις που θαρρούσαμε πως είχαμε και να βάζουμε νέα θεμέλια..

Η προετοιμασία για το ΔΕΛΤΙΟ ΜΑΣ είχε ήδη ξεκινήσει... Όλοι θέλαμε το καλύτερο, χωρίς ουσιαστικά, να γνωρίζουμε τί ακριβώς είχαμε κληθεί να κάνουμε.. Ωραία, θα κάνουμε ένα δελτίο...Γέλια στην αρχή, μετά δεύτερες σκέψεις και έπειτα, ένα πάθος που αναύλιζε από πού ;; Έλα ντε..Από πού μας βγήκε αυτό το πάθος; Αυτό το..."μεράκι" που όλοι θυμούνται, όποτε μιλούν για τη δημοσιογραφία...;

Και ήρθε η 28η του Μάη...Το Σάββατο, που όλοι περιμέναμε και όλοι φοβόμασταν.. Μα πριν από το Σάββατο, ήταν η Παρασκευή, η Πέμπτη, η Τετάρτη... Η Τετάρτη, όπου ένας εκ των βασικών καλεσμένων ακύρωσε την εμφάνισή του, η Πέμπτη, όπου ο εξοπλισμός δεν επαρκούσε για να καλυφθούν τα τελευταία θέματα και η Παρασκευή, όπου μεγάλα κανάλια και δημοσιογράφοι καταδίκαζαν την προσπάθειά μας, πριν ακόμη τη δουν...Η Παρασκευή, όπου οι περισσότεροι εκ των " εξεχόντων" του επαγγέλματός μας, θεώρησαν σκόπιμο, να " αμαυρώσουν" το προφίλ μιας καθαρά φοιτητικής, ελεύθερης και ορεξάτης δουλειάς...





 Τί έλεγα πριν; Από που μας βγήκε το μεράκι;;; Από την αντίδραση...Από τη δυσφήμιση και την αμφιβολία των πολλών...Από εκεί αντλήσαμε την όρεξη...Γιατί, είπαμε, καιρός είναι να δουν οι παλιοί, τί μπορούν να κάνουν οι καινούριοι...

Και ναι, ήρθε το Σάββατο.... Η Σία Κοσιώνη ήταν εκεί, να μας βοηθήσει, να μας συμβουλεύσει και να μας πει " Παιδιά, όλα καλά...Μην φοβάστε τίποτα...".Ο Γιάννης Σερβετάς, που με το χιούμορ που τον διέπει έκανε να σκάσει και λίγο το αγχωμένο μας χειλάκι... Ήταν εκεί ο Θάνος, ο πανταχού παρών και " τα πάντα λειτουργών και θεραπεύων", η Δήμητρα, η ήρεμη δύναμη που ησύχαζε και τους πιο νευρικούς, η Κα Παναγιωταρέα που ανέφερε " Θα δείξουμε τί αξίζουμε"....  Ήταν και ο Μαρίνος, η Αντλίντα, η Έλσα, ο Παναγιώτης, ο Δημήτρης, η Ζωή , ο Θωμάς, η Εύα, η Χριστίνα,ο Αλέξης,  η Μαρία, ο Κώστας..(.....) ΉΜΑΣΤΑΝ ΌΛΟΙ ΕΜΕΙΣ!!!!!!!





 Και ναι!!! Το δελτίο μας βγήκε... Όλα πήγαν κατ' ευχήν... Όλοι ήμασταν ευχαριστημένοι.... Όλοι;; Ίσως όχι όλοι.... Γιατί υπάρχουν και κάποιοι που θα χαίρονταν αν συνέβαινε το αντίθετο... Δεν πειράζει... Χαμογελούμε, κάνοντας όσους μας αμφισβητούν, να θεωρούν πως κάτι έρχεται...Κάτι νέο, κάτι δυναμικό, κάτι δημοσιογραφικό, αυταρχικό και φιλελεύθερο, κάτι μινιμαλιστικό και πολυσύνθετο, κάτι....Διαφορετικό....

Γιατί, ίσως ήρθε η στιγμή, να θυμούνται οι...καινούριοι και να μαθαίνουν οι.....παλιοί.....

" Το νόημα και ο χαρακτήρας κάθε πράγματος, πρέπει να αναζητηθεί στον σκοπό της ύπαρξής του. . ."


http://www.contemporaryjournalism.gr/







ΟΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ .......ΜΑΣ !!!!