Σαν τον ναρκομανή..Τη δόση περιμένει...

...η Ελλάδα..τον τελευταίο καιρό...Σου θυμίζει πολύ τον γνωστό άγνωστο που σε σταματάει κάπου στην Τσιμισκή, ή πάνω στην Ροτόντα για να σου κάνει την ερώτηση : "Φιλαράκι, έχεις ένα ευρώ, να πάρω μια..τυρόπιτα?" Δε του δίνεις γιατί ξέρεις ότι η.."τυρόπιτα", θα τον βλάψει ή θα τον σκοτώσει...Αποφεύγεις να τον κοιτάξεις, να του μιλήσεις, να σταθείς να τον ακούσεις...Καμιά, φορά, του παίρνεις εσύ την τυρόπιτα και του την δίνεις, για να δεις αν πράγματι πεινούσε για τροφή ή για λίγη nirvana...

Κάπως έτσι βλέπω την Ελλάδα τον τελευταίο καιρό...Ειδικά, τις τελευταίες μέρες...Κάποτε, είχε τα λεφτά και εξασφάλιζε τη δόση της..Τώρα, παρακαλάει στη Ροτόντα της ΕΕ, με το κεφάλι χαμηλά, και το χέρι σε χούφτα υψωμένο...Έτσι την φαντάζομαι την Ελλάδα...Συντετριμμένη, κουρελιασμένη, άσχημη και γερασμένη, είτε να παραμιλά μόνη της για τα "περασμένα μεγαλεία", είτε απλά καθισμένη στη γωνία, να κοιτάει και να παρακαλάει..Μέρκελ, Σαρκοζί, Ρεν, Νταλάρα, Λανγκάρτ, Ρομπάι..."Φιλαράκι, μήπως έχεις ένα ευρώ, να πάρω....μία δόση???" (Αν μη τί άλλο, έχει ειλικρίνεια..και μιλά ανοιχτά για τη δόση που θέλει)

Τυχαίο το παράδειγμα, ακραίο, μα πέρα για πέρα αληθινό...Να εξαρτώνται οι γιορτές που πλησιάζουν, από μία δόση..Το φαγητό σου, η σύνταξή σου, το σπίτι σου, το ηλεκτρικό σου, τα παιδιά σου, ΕΣΥ Ο ΊΔΙΟΣ, από μια δόση, που, θα την χτυπήσεις κι εσύ στη φλέβα σου, είσαι δεν είσαι στο σινάφι...Γιατί, η-ευρω-τοξικομανής Ελλάδα, παίρνει κόσμο στο λαιμό της....

Και κάθε φορά, κάθε δόση που πήρες Ελλάδα, ήταν η τελευταία...Κάθε φορά, ο ΟΚΑΝΑ σε περίμενε κι εσύ θα πήγαινες να ηρεμήσεις. Κάθε φορά, όμως, σαν έφηβη, μπλεκόσουν στα παιχνίδια αυτών, που ΕΣΥ έβγαλες να σε κυβερνούν, που ΕΣΥ ανέθρεψες πολιτικά, που ΕΣΥ έδωσες τη δύναμη, να παίζουν σε ένα παιχνίδι που οι κανόνες τίθενται από τα λυσάρια κάποιων, πέραν της δικής σου οπτικής, πέραν της δικής σου δύναμης, ή αξιοπιστίας...Και είσαι εδώ, παρακαλώντας για μία ακόμη δόση.... Τη δόση, που ο "Κύριός σου" (μαστροπός ίσως) αναφέρει ως πανάκεια, που μπορεί να σε ξυπνήσει, να σε βγάλει από το τέλμα, να σε κάνει να σηκωθείς... Ή μήπως όχι...?

Έχεις πάρει τόσες δόσεις, μα ξεχνάς ότι η αδράνεια φεύγει προσωρινά...Λίγη έκσταση στην αρχή, λίγη ταχυκαρδία, λίγη ζωή και μετά,πάλι ύπνωση, αποδιοργάνωση, παράνοια και παρακάλια για την επόμενη... Ζητάς τη δόση σου, δε λέω, δεν καταλαβαίνεις τί σου λένε...Προσπάθησε όμως λίγο να αφουγκραστείς τις φωνές γύρω σου...Η υπερβολική χρήση μπορεί να φέρει το τέλος....

Περιμένοντας την έκτη δόση....