Μάλλον το γνωστό τριτοτέταρτο άσμα είχε στο μυαλό του ο Πρωθυπουργός της χώρας (Ναι, ο Γιώργος Παπανδρέου, τον θυμάστε;; ) όταν είπε με το χέρι στην καρδιά στους δημοσιογράφους : “Δεν εύχομαι ούτε στον χειρότερο εχθρό μου να περάσει όσα περνώ”, σε συνέντευξη που παραχώρησε στο "Βήμα της Κυριακής".


Η αλήθεια είναι, πως, όταν διάβασα τα-γεμάτα πόνο, δάκρυ, και αγανάκτηση-λόγια του, μια εσωτερική ανάγκη με έσπρωχνε να πάω εκεί κοντά, να του σκουπίσω τα δάκρυα και να του χτυπήσω συγκαταβατικά την πλάτη...Να μην πνιγεί κιόλας, καταλαβαίνετε!!!


Όχι, όχι, αλήθεια, δεν σας πιάνει η καρδιά σας με αυτήν τη δήλωση;; Και παράλληλα δε σκέφτεστε : " Στον χειρότερο εχθρό του δεν εύχεται να περάσει όσα περνά εκείνος (poor prothipourgo)... Άρα εμάς, που μας αλλάζει τον αδόξαστο (με το συμπάθιο) τόσον καιρό τώρα και συνεχίζει την οικονομική μας αφαίμαξη μέχρι να μη μείνει τίποτα, τί μας έχει;;;; Σίγουρα κάτι παραπάνω από εχθρούς... Μάλλον κάνει αντίποινα που τον ψήφισε ο ελληνικός λαός... Σου λέει : " Εγώ μια πλάκα έκανα, ότι υπάρχουν λεφτά, ότι είμαι ο "Μεσσίας σας", ότι είμαι ικανός να κυβερνήσω...Μια μπλόφα κι εσείς τσιμπήσατε...Ε,τώρα, παρ' τε για να μάθετε να μην πιστεύετε ό,τι σας ταϊζουν"... 


Και εκεί που πάω να χαλαρώσω μετά την πρώτη δήλωση του " poor prothipourgo" και καταπίνω και το Zxanax μου, (μου είπε ο γιατρός ότι μπορεί λεφτά να μη μου φέρει, θα μου φέρει ωστόσο υπέροχες παραισθήσεις ότι το ψυγείο μου είναι γεμάτο και το πορτοφόλι μου ξεχειλίζει), έρχεται και η δεύτερη δήλωση του " Λεωνίδα του 2011" να με αποτελειώσει : “Στον πόλεμο κάνεις και λάθη. Τραυματίζεσαι, ματώνεις, χάνεις και μάχες. Αλλά το ζητούμενο είναι να κερδίσεις τον πόλεμο για τη σωτηρία και την αλλαγή της πατρίδας. Αλλά θα τον κερδίσουμε τον πόλεμο”;

Και με πλημμυρίζουν τα ερωτηματικά... Πού τραυματίστηκες χρυσέ μου εσύ προσωπικά; Μήπως σου ψαλλίδισες τον μισθό, ή σου κουτσούρεψες τη σύνταξη; Μάτωσες; Τί να πει ο λαός σου, που κάνει αναπαραγωγή του " Αίμα δάκρυα και ιδρώτας" του Ρουβά επί καθημερινής βάσεως (εγώ δεν ανήκω στον λαό βέβαια, γιατί όπως προείπα το ψυγείο μου είναι γεμάτο και το πορτοφόλι μου ξεχειλίζει- τί ωραία που περνάμε εδώ στην εξοχή)... Δεν αναφέρεις καν τις παράπλευρες απώλειες( δηλαδή όλους εμάς, που όλο και κάτι χάνουμε) και στο τέλος μας δίνεις και κουράγιο με αυτό το διόλου ηττοπαθές :" Αλλά θα τον κερδίσουμε τον πόλεμο;"


Μα πώς φαίνεται ο φυσικός ηγέτης όμως βρε παιδί μου... Βλέπει τον κόσμο να καταρρέει και ακόμα δίνει κουράγιο στο λαό..Σαν τον καλό καπετάνιο, σου λέει, που δε φεύγει από το πλοίο, μέχρι το κύμα να φτάσει 4ο κατάστρωμα... Α, ρε Ελλαδίτσα, έχεις πεθάνει και δεν σου το έχουν πει μου φαίνεται... Έχεις στο τιμόνι έναν άνθρωπο που δε βλέπει πως αυτό που περνάει ο ίδιος είναι ένα τίποτα μπροστά σ αυτό.  που περνά ο λαός και που κάνει τον Σταυρό του πριν δει το εικόνισμα ( στο χωριό μου η παρομοίωση είναι λίγο πιο shoking γι' αυτό δεν τη χρησιμοποιώ) . Έχεις έναν ηγέτη, που αναρωτιέται αν θα κερδιθεί ο πόλεμος..... 


Με ερωτήσεις, Πρωθυπουργέ μου, δεν κερδίζονται οι μάχες....