" Θα πάμε σε εκλογές" άκουσα πριν λίγες ώρες σε μια φιλική συζήτηση.. " Θα πάμε;" Σκέφτηκα. Ποιους εννοείς, όταν λες "θα πάμε". Αν εννοείς την κυβέρνηση και την αντιπολίτευση, τότε ναι, οι εκλογές έρχονται. Αν εννοείς όμως τον λαό, τότε, μάλλον, εκλογές δε θα γίνουν.  Στο 27,2% η αδιευκρίνιστη ψήφος, σύμφωνα με δημοσκόπηση της ΜRB. Αδιευκρίνιστη, άρα ανύπαρκτη θα έλεγε κανείς.

Σπασμένο καράβι θυμίζει η χώρα μας τους τελευταίους μήνες, με όλες αυτές τις οικονομικοπολιτικές εξελίξεις. Το σχοινί τεντώνει και θα σπάσει. Άλλοι μιλούν για πτώχευση, άλλοι για δεύτερο ΔΟΕ (κατά πως έγινε στο παρελθόν), άλλοι δεν ξέρουν τί συμβαίνει από επιλογή ή όχι.
 Η Ελλάδα βρίσκεται στη μέση μιας οικονομικής κρίσης, που δεν ξέρει κανείς πού θα καταλήξει. Ο Πρωθυπουργός προσπαθεί να μαζέψει τα ασυμμάζευτα, η αντιπολίτευση στέκεται στη γωνία σαν το όρνιο, περιμένοντας το επόμενο λάθος και ο κόσμος βρίσκεται στη μέση, με μειωμένους μισθούς και συντάξεις και αυξημένα έξοδα και ευθύνες.
 Και κάπου εδώ έρχεται και η πιθανότητα των εκλογών. Ήδη, από την προηγούμενη εκλογική αναμέτρηση, είδαμε την αποχή να αυξάνεται. Τώρα, κατά πώς δείχνουν τα πράγματα, η αποχή θα κυβερνήσει τη χώρα. Η αποχή, που από τη μία δηλώνει αγανάκτηση και από την άλλη, μπορεί να θεωρηθεί οπισθοχώρηση σε κάθε " επίθεση" που δέχονται οι πολίτες.
" Θα πάμε σε εκλογές". Αυτές οι τέσσερις λέξεις, δε μου είχαν δημιουργήσει άγχος ποτέ ξανά, στα χρόνια που έχω το δικαίωμα της ψήφου. Τώρα όμως, είναι αλλιώς. Τώρα το άγχος δε βρίσκεται στο εάν θα βγει το ΠΑΣΟΚ ή η ΝΔ, στο εάν θα κυβερνήσει ο Γ. Παπανδρέου ή ο Α. Σαμαράς. Το άγχος βρίσκεται στο γεγονός ότι η Ελλάδα μοιάζει με σπασμένο καράβι, το οποίο κινδυνεύει να μείνει ακυβέρνητο..
Απλές, προσωπικές σκέψεις...